کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا قرار دارد، جمعیت این کشور بالغ بر ۳۲ میلیون نفر است که از این جمعیت ۶۰ درصد مالایائی، ۲۵ درصد چینی و ۱۳ درصد هندی می‌باشند.
اکثریت مردم مالزی مسلمان و بقیه پیرو آئین‌های بودائی و هندو هستند، کشور مالزی با نظام مشروطه پارلمانی اداره می‌شود و در ۴۰ سال اخیر به پیشرفت‌های شگرفی در عرصه اقتصادی دست یافته است.
در ۲۰ سال گذشته عده‌ای از ایرانیان به ویژه جوانان برای ادامه تحصیل یا سرمایه‌گذاری خرد و کلان یا تجارت عازم مالزی شده و در این کشور ساکن شده‌اند، بعضی جوانان و خانواده‌ها نیز برای فراهم آمدن امکانات جهت عزیمت به کشورهای پناهنده‌خیز به طور موقت در این کشور زندگی میکنند، همچنین سالانه هزاران ایرانی برای گردش به مالزی سفر میکنند.
در مالزی ۱۴۰۰۰ دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های این کشور مشغول تحصیل هستند. همچنین ۳۰۰ استاد و پژوهشگر ایرانی نیز در دانشگاه‌های این کشور به تدریس و تحقیقات علمی اشتغال دارند. در دوران ۴۰ ساله اخیر به علت عملکرد ویرانگر رژیم در تمامی عرصه‌ها، انواع نابه‌هنجاری‌ها و بزهکاری‌ها روند افزایشی داشته است؛ یکی از پیامدها و دستاوردهای فاجعه‌بار رژیم، روند افزایش میزان معتادان به مرز ۴ میلیون نفر است. وجود ۴ ملیون معتاد بازار پرسودی را برای سوداگران مرگ یا در واقع سوداگران مرگ و تباهی فراهم آورده است؛ هرچند سپاه پاسداران و ایادی‌اش طبق گفته خود مقامات رژیم، بزرگ‌ترین سوداگران مواد مخدر هستند؛ اما هزاران باند خرد و کلان نیز در بخش‌های تولید، توزیع، وارد کردن ماده اولیه از افغانستان و قاچاق آن به خارج از کشور فعال هستند. سپاه و دیگر باندهای مواد مخدر عامل تباهی و نابودی جوانان و از هم‌گسیختگی خانواده‌ها و دیگر آثار فاجعه‌بار در جامعه هستند.
بخشی از فعالیت سوداگران مواد مخدر به حمل مواد به خارج از کشور اختصاص دارد. یکی از کشورهایی که مواد مخدر در آن کمیاب و گران می‌باشد، کشور مالزی است؛ زیرا دولت مالزی قوانین بسیار سختگیرانه‌ای را برای حمل مواد مخدر وضع کرده است و برای حمل بیش از ۵ گرو مواد مخدر حکم اعدام صادر می‌شود. از این رو قاچاقچیان خود وارد مهلکه قاچاق به مالزی نمی‌شوند، بلکه با تطمیع و فریب بخشی از جوانان بیکار و نیازمند یا ناآگاه استفاده کرده و با پرداخت مبلغی پول و یک سفر مجانی آنها را راهی سفر بی‌بازگشت میکنند یا مسافران عازم مالزی را با جلب حس انسان‌دوستی و هموطنی فریب می‌دهند و محموله خود را به او می‌سپارند احتمالا زندگی‌شان را تباه می‌سازند.
یکی از زنان که به جرم حمل مواد مخدر در فرودگاه دستگیر و به اعدام محکوم شده، ماجرای فریب خوردن خود را این‌گونه توضیح می‌دهد (در فرودگاه تهران عازم مالزی بودم که یک خانم مسن به من نزدیک شد و با خواهش و تمنا از من خواست که مجسمه کوچکی را برای پسرش به مالزی ببرم و در فرودگاه به فرزندش تحویل دهم. من هم به خاطر حس انسان‌دوستی و کمک به هموطن پذیرفتم. در فرودگاه کوالالامپور به محتویات مجسمه مشکوک شدند و پس از شکستن مجسمه مواد مخدر درون مجسمه را کشف کردند. اکنون در یک شرایط بسیار سختی زندانی هستم و به اعدام محکوم شده‌ام، بدون این‌که آن خانم را بشناسم).
اکنون ۳۲۰ شهروند ایرانی به جرم حمل مواد مخدر در زندان‌های مالزی دوران محکومیتشان را می‌گذرانند یا در انتظار تشکیل دادگاه هستند. این زندانیان در یک شرایط غیرقابل تحمل با مرگ دست به گریبانند؛ ۲۹۰ نفر از زندانیان مرد و ۳۰ نفر زن هستند که ۸۰ نفر از این زندانیان محکوم به اعدام شده‌اند. این هموطنان بخشی از ۴ ملیون هموطنی هستند که در چنگال هیولای اعتیاد به اسارت درآمده‌اند.
وضعیت دادگاه‌ها و زندان‌های مالزی
زندان‌های مالزی به آخر دنیا یا قعر جهنم معروف هستند. در سال‌های اخیر ۲۵۹ زندانی در این زندانها جان خود را از دست داده‌اند یا خودکشی کرده‌اند که در میان این گروه نام یک ایرانی نیز به چشم می‌خورد.
زندانیان ممکن است تا ۵ سال یا حتی بیشتر در صف انتظار تشکیل دادگاه باشند.
در سلول‌ها ۲ متر در ۳ متر، گاهی تا ۱۲ نفر زندانی هستند که هوای گرم و شرجی، امکان تنفس را برایشان بسیار مشکل می‌کند.
سرویس بهداشتی در درون سلول قرار دارد و فاقد آب و درب می‌باشد. در سلول‌ها انواع و اقسام حیوانات و حشره‌ها مانند موش، مارمولک، سوسک، ساس و شپش وجود دارند.
بیماری‌های گوارشی، ریوی، عفونی، پوستی و روانی به ویژه در بند زنان بسیار شایع است. کیفیت و کمیت غذا بسیار بد است و جیره روزانه آب زندانیان یک لیوان آب گرم می‌باشد. ساختمان زندانها بسیار قدیمی و فرسوده می‌باشد.
طبق گفته مقامات مالزی بیش از ۱۲۰۰ زندانی مواد مخدر محکوم به اعدام شده‌اند. در میان زندانیان دیگر کشورها که به جرم مواد مخدر دستگیر شده‌اند، ایرانیان بیش‌ترین میزان زندانی را دارند و سالانه ده‌ها ایرانی در فرودگاه‌های این کشور به جرم مواد مخدر دستگیر می‌شوند.
دادگاه‌های مالزی حکم اعدام را صادر میکنند، اما این حکم اجرا نمی‌شود بلکه محکومین را در سلول‌های انفرادی نگه می‌دارند که فاقد هرگونه امکانات است و تحمل این زندانها از نظر جسمی و روحی بسیار طاقت‌فرساست از این رو زندانیان محکوم به اعدام عاجزانه و با التماس از قضات می‌خواهند که آنها را سریعا اعدام کنند.
سفارت جمهوری اسلامی در مالزی از هرگونه کمک‌رسانی و راهنمایی به زندانیان دریغ می‌ورزد.
گروه‌های طرفدار حقوق بشر تلاش میکنند که وضعیت زندانها بهبود یابد، اما به علت قوانین و مقررات سخت حاکم بر دادگاه‌ها و زندانها تاثیرات چندانی بر وضعیت زندانها ندارد.
سرنوشت دردناک و غم‌انگیز ۳۲۰ هموطن در زندان‌های مالزی که شامل فریب‌خوردگان، تطمیع‌شدگان یا حتی قاچاقچیان حرفه‌ای می‌شود، بخشی از سرنوشت میلیون‌ها قربانی ایرانی است که رژیم برای آنان رقم زده است؛ در واقع این قربانیان بخش کوچکی از ۴ میلیون هموطنی هستند که در گرداب اعتیاد و تباهی و فلاکت غرق شده‌اند.
مریم مرادی، یداله بلدی