«منیژه آزادی»: با نگاهی گذرا به روند اعتصاب در بیشتر کشورهای جهان معمولا در هر اعتصابی، اعتصابیون ضمن بر شمردن مشکلات و طرح خواسته هایشان، به کارفرما گوشزد میکنند در صورت برآورده نشدن موارد مورد نظر همچنان به اعتصاب ادامه می‌دهندو از حاضر شدن در سر کارخود به طور قاطع خوددآری میکنند، که البته در خیلی از موارد کارفرما در حین اعتصاب تن به مذاکره داده و باپذیرش خواسته ها و یا حداقل با دادن وعده هایی برای آینده، اعتصابیون را مجاب کرده که به سر کارشان بروند.
اما در مورد اعتصاب‌های اخیر معلمان که در طی سال جاری در سه نوبت و هر بار دو یا سه روز اعلام شد.
مشخص کردن انتهای اعتصاب خودیکی از نقائص عدم رسیدن به خواسته هاست نقص دوم اعتصاب برخورد قاطع نداشتن با کارفرما یعنی دولت است چرا که اعتصابیون مقرر نکردندکه در صورت نرسیدن به خواسته هایشان چه نقشه ای برای احقاق خواسته ها دارند و تنها به بیان مبهم این که در آینده اعلام میکنیم بسنده کردند.
بدیهی است که کارفرما چون این وضعیت را بررسی می‌کند با طیب خاطر می‌داند که عملا این اعتصاب به مثابه ی قهر کردن عده ای است که حتی لازم نیست نوازش هم بشوند، چرا؟
همانطور که همه ی معلمان مستحضر هستند پایان هر ترم تحصیلی معلمان طبق سر فصل کتاب راتمام کرده و آزمون پایانی را با برنامه ی آموزش و پرورش تمام میکنند، پس در نهایت با ساعت‌هایی فوق برنامه و یا درحین اعتصاب با دادن تکالیفی به دانش آموزان جهت حفظ نظم مدرسه این ساعات اعتصاب را جبران میکنند و اینجاست که عملا درگیر کار فرسایشی و بی فایده گشته اند که هیچ بازخوردی نیز از جانب کارفرما در جهت مذاکره و یا دادن وعده و وعید هم نداشته اند.
این روند از اعتصاب پیشنهادی تشکل‌های صنفی شاید نتیجه ی آن است که می‌داند معلمانش توانایی برخورد قاطع در طیف گسترده به شکل استاندارد اعتصاب‌های رایج را ندارند واینجاست که دولت و تشکل‌ها همزمان معلمان و ظرفیتشان را محک می‌زنند.
با این اوصاف خوب است که شیوه ی رسیدن به خواسته های معلمان با توجه به ظرفیت عملی اعتصابیون یعنی معلمان محترم تغییر کند.
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.
منبع: رادیو فریاد