به مناسبت 22 مهر ماه – روز کولبر وسوختبر
نویسنده : یدی بلدی
نهادهای حقوق بشر و خانواده های کولبران و سوختبران روز 22 مهر را روز کولبران وسوختبران نامگذاری کرده اند. این نامگذاری از سویی نشانگر اوج ظلم و ستمی است که به این خانواده ها روا میشود واز سوی دیگر نشانگر اوج تحمل سختی ها و فداکاری کولبران وسوختبران برای امرار معاش است. نرخ بالای بیکاری در چهار استان کردنشین آذربایجان غربی ، کردستان ، کرمانشاه و ایلام که هم مرز با کشور عراق هستند و فقر و محرومیت مردم بلوچستان عواملی هستند که بعضی از مردم تهیدست کردستان و بلوچستان برای تامین هزینه ها و حداقل امکانات زیستی برای خانواده هایشان ناچار به شغل مشقت بار کولبری وسوختبری روی میاورند وحتی به استقبال مرگ میروند ، درحالیکه کولبران و سوختبران رنج راه را تا رسیدن به مقصد طی میکنند و افزون بر خستگی خطرات جانی نیز زندگی آنان را تهدید میکند خانواده ها نیز همواره با نگرانی چشم براه بازگشت عزیزانشان هستند و این زندگی توام با رنج و خون را رژیم غارتگر به دهها هزار هموطن ما تحمیل کرده است.
نکاتی چند پیرامون وضعیت کولبران وسوختبران:
درسا ل 1402 تعداد کولبران کشته شده 44 نفر و مجروحان 40 نفر ثبت شده است. درسال1403 تعداد 52 کولبر کشته شده و 140 نفر مجروح و ناقص العضو شده اند. درسال 1404 تاکنون 49 کولبر کشته شده و 80 نفر مجروح شده اند.
کولبرهایی که در کوههای صعب العبور کشته میشوند یا بطور مستقیم مورد اصابت گلوله پاسداران قرار میگیرند یا بر اثر سقوط از کوه و یا بر اثر اصابت با مین و یخ زدگی جان خود را از دست میدهند.
گاهی اوقات کولبران در راه دستگیر میشوند اگر جریمه نشوند و بار آنان مصادر نشود ناچار با پرداخت رشوه آزاد میشوند واغلب نیز مورد ضرب وشتم قرار میگیرند.
درمیان کولبران از کودکان 12 ساله تا مردان 70 ساله و همچنین زنان سرپرست خانواده و جوانانی با یک پای مصنوعی به چشم میخورند که از هیچگونه بیمه ای برخوردار نیستند.
چندین لیسانس وفوق لیسانس و ورزشکارانی در سطح قهرمانی کشور درمیان کولبران دیده میشوند.
سوختبران دربلوچستان فقر زده نیز همواره با خطراتی مانند انفجار بنزین و یا مورد اصابت قرار گرفتند و با گلوله پاسداران مواجه اند و گاهی راهزنان ایرانی یا پاکستانی محموله های آنان را مصادره میکنند. براساس آمارهای داده شده تاکنون 400 سوختبر در حین حمل بنزین بر اثر انفجار یا اصابت گلوله کشته شده اند.
مسئولین گاهی از سامان دادن کولبران و بیمه آنان سخن میگویند اما در عمل هیچ اقدامی را انجام نمیدهند و درباره بلوچستان هم بارها قول اشتغال زائی داده اند اما بجای ایجاد شغل همچنان بر احکام اعدام های مردم فقیر بلوچستان می افزایند.