یداله بلدی؛ در جریان مسابقات کشتی قهرمانی جهان که از دوم تا دهم اکتبر در اسلو برگزار شد ۳۰ کشور جهان در آن شرکت داشتند. کشتی‌گیران ایران در این مسابقات خوش درخشیدند و در رشته کشتی آزاد، سه مدال طلا و سه مدال نقره و یک مدال برنز به دست آوردند و مقام سوم جهان را پس از روسیه و آمریکا کسب کردند. در کشتی فرنگی نیز چهار مدال طلا و دو مدال برنز کسب کردند و پس از روسیه به مقام دوم جهان نائل آمدند. این پیروزی در میان درد و رنج و مشکلاتی که حاکمان بی‌کفایت برای مردم به ویژه جوانان ایجاد کرده‌اند، موجب کاستن اندکی از دردها و رنج‌های جوانان علاقه‌مند به ورزش گردید و به آنان شادی بخشید.
کشتی یک ورزش کهن و سنتی در ایران است و خاستگاه اغلب کشتی‌گیران محلات متوسط‌نشین است و از خانواده‌های سنتی هستند و دارای خصلت‌ها و فرهنگ خاص این محلات و خانواده‌ها می‌باشند.
در تاریخ کشتی ایران دو پهلوان نامدار کشتی تبدیل به اسطوره شدند. «پوریای ولی» در زمان خوارزمشاهیان که به مثابه پهلوانی جوانمرد و باگذشت از او یاد می‌شود و دیگری پهلوان «غلامرضا تختی» که افزون بر کسب عناوین جهانی در شرایط سخت و دشوار، به یاری مردم می‌شتافت و با مردم بودن را به پول و مقام ترجیح می‌داد .
قهرمانان کشتی اغلب در گفت‌وگو و مصاحبه‌هایشان رفتار و خصلت‌های مردمی تختی را الگوی خود می‌دانند؛ اما هنگامی که به موقعیت و مقام می‌رسند، به جز عده اندکی، آن خصلت‌های نیکو و انسانی را به فراموشی می‌سپارند و مجیزگوی حاکمیت می‌شوند. این قهرمانان به خوبی آگاهند که جوانانی که به علت آزادی‌خواهی در زندان‌ها شکنجه می‌شوند و یا در خیابان‌ها به هنگام خواسته‌های برحق خود به قتل می‌رسند، همان جوانانی هستند که تصاویر آنها زینت‌بخش خانه‌هایشان است و از پیروزی آنان اشک شوق می‌ریزند و از شکستشان افسرده و غمگین می‌شوند، قهرمانان به پاس این عشق و علاقه جوانان به ورزش وظیفه‌مندند که از حق آنان به عنوان یک جوان، یک هموطن و یک علاقه‌مند به ورزش دفاع نمایند، در قربانی شدن کشتی‌گیر جوانی به نام «نوید افکاری» قهرمانان و پیشکسوتان حداقل باید با نوشتن بیانیه‌ای خواستار محاکمه نوید افکاری در یک دادگاه با حضور وکیل مدافع و خبرنگاران می‌شدند، اما دریغا که از این وظیفه انسانی خود دریغ ورزیدند. «علیرضا دبیر» قهرمان المپیک و رئیس فدراسیون کشتی که با «سعید زینالی» در یک محله زندگی می‌کردند و در یک باشگاه به تمرین می‌پرداختند، اکنون که ۲۲ سال از مفقودالاثر شدن سعید زینالی می‌گذرد کوچک‌ترین اقدامی جهت روشن شدن وضعیت سعید نکرده است.
مادر داغ‌دیده و دادخواه نوید افکاری که دیگر پسران او زندانی‌اند، از دوستان فرزندش که با هم خاک تشک کشتی را خورده‌اند توقع دارد که برای آزادی پسرانش اقدام کنند تا پسرانش به سرنوشت نوید دچار نشوند.
متاسفانه بعضی از مربیان و قهرمانان ورزش مانند ملایان که برای تقرب به بارگاه ولایت فقیه در تملق‌گویی، گوی سبقت را از یکدیگر می‌ربایند سخنانی بر زبان می‌رانند که باب طبع حاکمیت باشد. آقای علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی اعلام کرد “پیروزی کشتی‌گیران دل شیعیان را شاد کرد” که دقیقا همان سخنان مسئولان حکومت است.
عمر قهرمانی جاودانه نیست، اما قهرمانانی جاودانه‌اند که در شرایط سخت و دشوار با مردم باشند و در رنج‌های آنان سهیم باشند و از حقوق ستمدیدگان دفاع کنند نه این که به ستمگران مشروعیت بخشند.
نوید افکاری، سعید زینالی، هوشنگ منتظرالظهور، حبیب خبیری، علاءالدین عترت کوشالی، شهلا شهدوست، علی شبانی، مهدی زابلی و نازنین عظیم‌زاده قهرمانانی بودند که به خاطر دگراندیشی به جوخه اعدام سپرده شدند. یادشان گرامی