”آقای استاندار #بندرعباس !
تا امروز کجا بودید؟
وقتی صدها راننده، #کارگر و زحمت‌کش این کشور قربانی #جاده‌های ناامن، فشار اقتصادی و سیاست‌های #ناعادلانه شدند، شما کجا بودید؟
در همین بندرعباس، در اثر بی‌کفایتی شما و #مسئولان هم‌رده‌تان، صدها #راننده و کارگر در آتشِ بی‌تدبیری سوختند. نه رسیدگی شد، نه دل‌جویی، نه پاسخی روشن! حالا که کارد به استخوان رسیده، به پایانه آمده‌اید و ژست همدردی گرفته‌اید؟
نه آقای استاندار!
ما فریبتان را نمی‌خوریم.
ما آن آتش را فراموش نکرده‌ایم. ما آن خون‌ها را از یاد نبرده‌ایم.
وقتی در دل جاده‌ها و پایانه‌ها، امنیت و کرامت ما نادیده گرفته می‌شد، شما پشت میزهایتان؛ گرم جلسه و وعده دادن بودید و ما می‌خواهیم بگوییم که امروز دیگر برای “ننه من غریبم” گفتن دیر شده.
ما حق‌مان را می‌خواهیم.
شما از پرداخت کرایه تا ۴۸ ساعت بعد صحبت کردید ولی ما در همین مورد می گوییم که کرایه باید در لحظه یا قبل از حرکت پرداخت شود. پرداخت با تاخیر یعنی ضرر راننده و باید خسارت کامل خوابیدن ماشین را هم پرداخت کنید.
ما تا آخر ایستاده‌ایم.
نه عقب می‌نشینیم، نه وعده‌ی بی‌پشتوانه را باور می‌کنیم.“
اتحادیه‌ی تشکل‌های کامیونداران و رانندگان سراسر ایران
۵ خرداد ۱۴۰۴