نه به جنگ، نه به ولایت، نه به استبداد؛ آری به قیام مدنی و جمهوریت مردم‌محور
در میانه‌ی شعله‌هایی که از تهران تا تل‌آویو کشیده شده، یک حقیقت ساده در حال خاکستر شدن است:
زندگی انسان‌ها.
نه دولت‌ها، نه ایدئولوژی‌ها، نه مرزها؛
بلکه زنان، کودکان، سالمندان، کارگران، و انسان‌هایی که هیچ نقشی در تصمیم‌گیری‌های ویرانگر نداشته‌اند.
جمهوری اسلامی، با بحران‌آفرینی خارجی، بار دیگر در پی دفن فریاد مردم خویش است.
و دولت اسرائیل، در پوشش امنیت، مسیر اشغال‌گری و خشونت ساختاری را تا مرزهای ایران می‌گستراند.
در این دو سویه‌ی تاریک، آنچه نابود می‌شود، جمهور مردم است.
ما اینک در برابر دو چهره‌ی یک حقیقت می‌ایستیم:
جنگ و ولایت، هر دو چهره‌ی استبدادند.
یکی در پوشش موشک، دیگری در عبای مشروعیت دینی.
هردو، حیات ملت‌ها را گروگان گرفته‌اند.
📌ما کیستیم؟
ما صدای زنانی هستیم که در سکوت برق‌رفته زایمان می‌کنند،
صدای کودکانی که به‌جای بازی، کار می‌کنند،
صدای مردانی که غرورشان را در صف نان و بنزین جا گذاشته‌اند.
ما ملتی هستیم که نه امنیت داریم، نه امید،
اما هنوز ایستاده‌ایم.
ما نه ابزار جنگیم، نه قربانی خاموش آن.
و اکنون، نه برای خواهش، بلکه برای آشکار کردن حقیقت، سخن می‌گوییم:
نه به جنگ، نه به ولایت، نه به استبداد؛ آری به جمهوریت مردم‌پایه
ما نه صلح را می‌خواهیم که به قیمت تسلیم در برابر ظلم باشد،
و نه جنگ را که به بهای نابودی مردمان رقم خورد.
ما راه سوم را انتخاب می‌کنیم: قیام مدنی، آگاهانه، و هم‌زمان محلی و جهانی.
این قیام، نه شعاری‌ست و نه رویایی.
این، حق مسلم ملت ماست،
برای بازپس‌گیری آزادی، عدالت، و کرامت انسانی.
قیام ما نه کور است، نه انتقام‌جو،
بلکه ریشه در روان جمعی یک ملت زخمی دارد،
که قرن‌ها با ترس، تحقیر و قیمومت سر کرده،
و امروز، جرأت کرده است که بایستد.
🔗خطاب به جهان:
ما از مردم جهان نمی‌خواهیم که برای ما بجنگند،
بلکه بخواهند که ما را ببینند.
ما را نه در رسانه‌های رسمی،
که در کوچه‌های ساکت اهواز،
در شب‌های تاریک کردستان، و کپر های سیستان و بلو چستان از قلب جنگلهای گیلان و مازندران، تا گام برون(بندر عباس) و عسلویه و تنب بزرگ و کوچک تا قشم و کیش و اصفان و شیراز و تهران.
در زندان‌های بی‌نام،ز اوین و قزل الحصار از زندان ارومیه تا زندان زاهدان از زندان اهواز تا زندان شیراز و اصفان از زندان کرمان و رشت تا…
و در چشمان خسته‌ی مادرانی که فرزندانشان را زیر آوار فروپاشی می‌جویند.
حمایت جهانی، در شنیدن صدای ملت است، نه تبلیغات دولت‌ها.
در فشار بر هر قدرتی که با سکوت، جنگ و استبداد را ممکن می‌سازد.
💫خطاب به اپوزیسیون و نیروهای تبعیدی:
اگر هدف، آزادی است،
پس اتحاد باید فراتر از نام، پرچم، ایدئولوژی یا جغرافیا باشد.
قیام مدنی مردم ایران نیاز به بازوی رسانه‌ای، دیپلماسی عمومی، و حمایت روانی و سیاسی دارد.
اکنون، وقت آن نیست که باز هم بر سر رهبری خیالی جدال کنیم.
اکنون زمان پشتیبانی از اراده‌ی مردمی‌ست که هزینه‌ها را در میدان می‌دهند.
🖋و خطاب به ملت ایران:
شما، آگاه‌ترین و رنجدیده‌ترین بازیگر این میدان‌اید.
ما شما را به قهرمان‌بودن فرامی‌خوانیم، نه قربانی‌ماندن.
به ایستادن، نه به جنگیدن.
به بازسازی خویش، نه انتقام از دیگری.
ما نیازی به خدایان تازه نداریم.
ما به خودمان بازمی‌گردیم؛
به جمهور مردم،
به قدرتی که نه در مشت، بلکه در معناست.
نه در شعار، بلکه در کنش همگان
ما وارثان دردیم، نه وارثان قدرت.
ما نیامده‌ایم تا بکشیم یا کشته شویم،
آمده‌ایم تا صدای جان انسانی را، از زیر آوار ایدئولوژی و سلطه بیرون بکشیم.
نه به جنگ،
نه به ولایت،
نه به هر دستی که بر گلوی مردم، چتر سیاست می‌کشد.
ما جمهور مردمیم، و فردای این خاک را، خود خواهیم نوشت.
پست مشترک شبکه همگرایی جمهوری خواهان
رسانه همگرایی جمهوری خواهان
شنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۴
https://t.me/hamgerayerInternetRepublic